hallo Hyperactief,
Ik dacht niet speciaal aan Ferdi E.
Tot een aantal jaren geleden was het vrij gebruikelijk dat tijdens TBSbehandelingen,maar ook tijdens gevangenisstraffen maatschappelijk werkers, al dan niet ondersteund door psychiaters en psychologen, gedetineerden ondersteunden een WAO-uitkering met terugwerkende kracht aan te vragen. Aldus : Joep.
Hoi Joep, THNX voor ke snelle reactie, zoals je ongetwijfeld zal weten, is het juist het bedrag van Ferdi E. geweest die deze discussie destijds aangezwengeld heeft. Wat mij daarbij ergerde destijds, was dat de media halve waarheden publiceerde en niet het hele verhaal vertelde zoals ik in mijn vorige topic belicht heb. Wat de beweegredenen van maatschappelijk werkers gesteund door psychologen en psychiaters precies geweest is, kan ik vanaf hier niet beoordelen. Maar ik zou me zo voor kunnen stellen dat het pogingen geweest zijn om de resocialisatie ten goede te komen. Want laten we eerlijk wezen, iemand die met een behoorlijke schuld terugkomt in de maatschappij zal resocialisatie niet ten goede komen. Zoals je weet is in TBS de vergoeding aan “patiënten” hoger vergeleken bij gedetineerden die zakgeld voor arbeid vangen. Ik zou me dus voor kunnen stellen dat de inrichtingen dit geld zouden kunnen besparen als iemand zelf inkomsten heeft, wat dan ook een reden van aanvraag zou kunnen zijn.
De motivatie was dan vaak: “Een gezond mens zou zo'n delict niet plegen (of: is niet verslaafd),dus dan moet hij wel ziek zijn. En hij ondergaat een behandeling, dus is hij ziek en als hij ziek is, heeft hij recht op een uitkering”. Aldus : Joep.
Even voor de duidelijkheid, de WAO heeft zelf criteria waaraan iemand moet voldoen, en in de tijd dat het in gevangenschap doorbetaald werd, maakte het niet uit of iemand gevangen zat of in TBS behandeling was, oftewel dat recht stond los van wat de inrichting ervan vond. Iemand voldeed aan de WAO criteria of niet. Tussen hoogte van vergoedingen (zakgeld) aan gedetineerden en uitkeringen aan TBS gestelden zit nog steeds een verschil, laatsgenoemde vangen meer wat deel uit maakt van de resocialisatie omdat een deel van dat geld gereserveerd wordt voor eventuele terugkeer in de maatschappij. De term “ziek” waar jij het dus over heb, geld alleen dus voor TBS gestelden, maar stond/ staat los van een WAO recht waar andere criteria voor gelden.
Deskundigen in TBS-instellingen hebben ook vaak verzucht dat het hele resocialisatieplan de prullebak in kon, omdat de betrokkene met zijn zak met geld zijn eigen plan trok en (vaak) eerst de bloemetjes flink ging buiten zetten.
Ik ken eerdere voorbeelden uit mijn eigen praktijk van iemand die via art 43 PBW (behandeling in detentietijd) opgenomen was in een verslavingskliniek en plots enkele tienduizenden (toen nog) guldens op zijn rekening gestort kreeg. Je wist dan eigenlijk al dat de man weg zou lopen uit de instelling en eerst het geld erdoor moest jagen, voor hij weer gemotiveerd was voor verdere behandeling. Aldus : Joep.
Hier heb je i.d.d. een goed punt. Op het moment dat iemand vast zit is er weinig aan de hand, op het moment dat iemand buiten komt en daar de beschikking over heeft kan dat aan zaken opgaan die resocialisatie doen mislukken. Dit zou alleen voorkomen kunnen worden als de persoon in kwestie onder curatele geplaatst zou zijn. Voor een TBS gestelde is dat makkelijker te regelen dan voor een gedetineerde. Maar ik begrijp wat je bedoeld, nogmaals je heb hier een goed punt.
Zelf heb ik ook wel eens hieraan meegewerkt door een uitkering aan te vragen voor een gedetineerde, met het doel zijn schulden af te betalen. Betrokkene hield daarna nog voldoende geld over om een huis in te richten. Wat mij altijd stak is dat de slachtoffers nooit wisten dat er ineens iets te ‘halen’ was en bijv. geen claim tot smartegeld indienden.
Ik was door mijn beroepsgeheim tot zwijgen veroordeeld en daar heb ik wel last van gehad.
Nu kan dat niet meer door de veranderde regelgeving en ik denk dat dat goed is voor alle partijen, niet in de laatste plaats voor de behandeling van de patiënten/gedetineerden zelf. Aldus : Joep.
Dat soort zaken is nu i.d.d. beter geregeld, toegewezen schadeclaims worden nu vooraf geregeld en door het CJIB geïnd. Maar terughakend naar de vorige alinea, was het ook van de gekke dat bakken geld aan de verslaving uitgegeven konden worden, terwijl dat juist vaak de bron van ellende is. Toch had de politiek daar wettelijke regelingen voor in het leven kunnen roepen, die zorgden dat het geld in eerste instantie bij de schuldeisers kwam. Maar om even terug te komen op het tonnenverhaal van destijds, dat hij er vrijwel niets aan overhield zei men er niet bij. En dat is vaak zo jammer van mediaberichtgeving dat er hele scheve beelden geschetst worden, en een hoop mensen nemen dat jammer genoeg voor waar aan. Groetjes v Hyperactief