Goede avond allemaal, graag vertel ik jullie mijn verhaal misschien hebben jullie er iets aan voor jullie kinderen.
Ben nu een vrouw van 28 jaar oud en heb nu zelf een kind van bijna 3.
Mijn vader zit mijn hele leven al 2 keer heb ik hem vrij gezien 1 keer 3mnd en 1keer misschien een half jaar tot de dag van vandaag zit ie nog.
Mijn moeder is altijd eerlijk tegenover mij geweest ik weet niet anders of mijn vader zit vast.
Altijd ben ik bij mijn vader op bezoek geweest vanaf mijn geboorte tot nu.
Als kind vond ik het altijd heel gewoon dat mijn vader vast zat dat was normaal voor mij,gevangenis in en uit door heel nederland.
Met de trein,met de bus of meerijden met kennissen want mijn moeder had geen rijbewijs.
Zoals ik mij herrinder ben ik er op school nooit mee geplaagd tuurlijk heb je wel dat sommige ouders niet willen hebben dat hun kind met een “bajesjonk” speelt maar mijn moeder heeft dit altijd genegeerd en keek naar de mensen bij wie ik wel welkom was nu ben ik best beschermd opgevoed door mijn moeders familie en ben ik door deze kant erg verwend omdat ik een vader heb die altijd vast zit.
Je hebt er mensen tussen zitten die er geen begrip voor hebben en ook de kinderen er voor aan kijken zo ben ik eens overgeslaan met een snoepje moest maar naar huis heen gaan want ik was een kind van ……………en dan mijn achternaam.
Maar gelukkig zijn er ook heel veel mensen die dit gescheiden kunnen houden en het kind gewoon behandelen als een ander kind,door ervaring weet ik dat ik niets meer en niets minder ben dan een normaal kind die door beide ouders is opgevoed.
Nu ik zelf volwassen ben heb ik er meer moeite mee ben voledig afgekeurd hierdoor kan het niet plaatsen dat mijn vader altijd vast heeft gezeten en er nooit voor mij is.
Ben zelf getrouwd en eis van mijn man dat ie dingen doet met onze zoon kleine dingen zoals veters strikken een verhaaltje voorlezen voor na bed gaan want mijn vader was er nooit,(eis soms teveel van hem,juist omdat ik dit zelf niet heb gehad).
Ik weet dat mijn moeder hier niets aan heeft kunnen doen zij wou het beste voor beide kanten maar zelf zie ik mijn vader nu heel erg als boosdoener omdat ie er nooit voor mij is,ik ontneem hem nu zelfs zijn kleinkind ga er nooit naar toe met hem terwijl hij altijd om hem vraagt.
Ik kan dit niet weet niet of het goed of slecht is maar straf hem op die manier omdat ie mij in de steek heeft gelaten want zo voelt het.
Nu moet ik wel zeggen dat ie in tussen tijd 2 keer vrij is geweest en mij beterschap heeft beloofd maar intussen er altijd weer voor zorgt dat ie komt te zitten hij kan niet meer leven in de maatschappij,hij heeft te lang gezeten.
Nu op 28 jarige leeftijd en zelf moeder heb ik er veel psychische problemen mee kan het niet los laten en met niemand over praten.
Mensen zeggen dat ik hem los moet laten en mijn eigen leven moet gaan leiden maar dit kan ik niet het is en blijft mijn vader.
Op latere leeftijd heb ik er problemen mee gekregen weet nu dat het niet normaal is dat mijn vader altijd vastzit ,dat het ook anders kan.