hallo allemaal
Wat is het toch vervelend, elke dag weer wakker worden met het realiteit, ik mis hem zo erg. Waarmom is het geen droom? Of zijn dromen altijd bedrog. Ik weet het niet meer. Het voelt goed als ik aan je denk, maar met de dingen erom heem wordt ik verdrietig. Hoelang houd iemand dit vol? Toch ben ik rezue blij dat ik je ken, en eigenlijk wil ik je ook niet meer kwijt.
Kusje Love
Hoi Love,
Jullie zijn in een situatie als deze heel belangrijk voor elkaar. Jij bent voor hem heel belangrijk omdat je buiten trouw op hem wacht en hem steunt en hij is jouw enige link met de toekomst. Het blijft gewoon moeilijk.. zeker ook voor de thuisblijvers, want die worden net zo hard gestraft als de gedetineerden zelf. Hou vol meid en wie weet zal hij snel weer bij je zijn. ;-)
Groetjes,
San
Weet je zeker dat je deze post als spam wil rapporteren aan de beheerder?
Deze post wordt als spam gerapporteerd aan de beheerder van het forum. Bedankt!
Weet u zeker dat u dit topic wil verwijderen?