Terugkeer in de maatschappij

Shanneke

15-12-2004 11:12

Hallo allemaal,
Helemaal overdondert zijn wij in onze familie, mijn vader zal waarschijnlijk een tijd de gevangenis in moeten.
Hierdoor zal hij zijn baan kwijt raken, wat gebeurt er als hij weer terug komt in de maatschappij.
Zal hij begeleidt worden met werk ? Hij is over de 50 als hij uit de gevangenis komt. Niet echt een ideale leeftijd om nog aan een baan te komen en je leven weer op te pakken.
Gadverdamme, ik ben zo van streek, en zo bang voor wat er allemaal gaat gebeuren.
Groeten
Xynyx

15-12-2004 15:04

Hai Shanneke,
natuurlijk ben je geschrokken ! Net als ik, toen mijn vriend werd gearresteerd.
Ook ik kijk gespannen naar de toekomst, waar we geen zicht op krijgen. Om mezelf en mijn vriend niet “gek” te maken heb ik besloten het hele proces van dag tot dag te nemen. Is voor mij niet zo moeilijk, omdat ik toch al bij de dag leef.
Daarnaast heb ik heel eerlijk gekeken naar het delict dat mijn vriend pleegde. Dat hij nu gevangen zit, is geheel terecht. Hij moet zijn straf krijgen en uitzitten, daar valt niets aan te doen.
Verder ben ik, als “thuisfronter” vast begonnen met het zoeken naar mogelijkheden voor de tijd wanneer hij weer vrij is. Bijv. in de vorm van een zelf te starten onderneming. Eigenlijk zijn er genoeg mogelijkheden, mits je vader bereid is daar aan mee te werken. Probeer het van de “zonnige kant” te zien. Immers, je kunt niets veranderen aan het feit dat je vader zit.
Sterkte, meid, voor je hele familie.
Anne-Marie
Joep

15-12-2004 21:53

Hallo Shanneke,
Ik begrijp dat je overdonderd bent door wat er met jullie gebeurt. Wat een aan voor je vader na detentie betreft, hangt veel af van zijn instelling tijdens detentie. Wanneer hij zich direct aanmeldt bij binnenkomst voor de afdeling MI (=maatschappelijke integratie) en zich positief opstelt, dan kan er veel gedaan worden, qua studie en toeleiding naar werk. Wanneer hij gaat zitten afwachten zal er weinig gebeuren. Hij moet het zelf doen en dan kan er ook hulp geboden worden.
sterkte, Joep
Shanneke

17-12-2004 10:22

Dank jullie wel voor de reactie, wat betreft de instelling van mijn vader, zit dat wel goed. Hij wil zo snel mogelijk zijn leven weer oppakken als alles achter de rug is.
En wil dus ook allerlei mogelijkheden aangrijpen.
xynyx, wat vreselijk lijkt het me om je vriend in de gevangenis te hebben zitten! Je lijkt me een dapper iemand, en ontzettend lief dat je alvast een toekomst voor jullie aan het opbouwen ben terwijl je vriend zit.
sterkte ook voor jou,
groetjes
Xynyx

19-12-2004 19:22

Hai Shanneke,
ik denk niet dat het voor mij moeilijker is dan voor jou ; hoe je het ook wend of keert, we hebben beiden iemand van wie we houden buiten bereik…
Maar ik hou al 4Ã‚Â½ jaar van hem, en ik vecht niet graag tegen mijn eigen gevoel….
Dus of ik wel zo moedig ben….. ??
Net als voor jou is het met name de strijd tussen mijn verstand en mijn gevoel die het moeilijk maakt.
Hoeveel ik immers van hem hou ; zijn daad kan en wil ik niet goedkeuren !!
Maar het gaat me te ver om een persoon af te rekenen op een daad die hij nooit meer zal herhalen ! Hij is meer goed en lief voor me geweest dan die ene daad kan stukmaken.
Hij heeft gÃƒÂ©ÃƒÂ©n onschuldige, hardwerkende familievader vermoord….. Of een kind kwaad gedaan. Hij zal zijn straf krijgen en uitzitten. Net als jouw vader.
En ook moed is maar relatief…. Eergisteren nog, zag ik het echt niet meer zitten..
Ik was ZO BOOS en ZO moe…. In een normale relatie kun je immers ten allen tijde met je partner overleggen. Elkaar de nodige feedback geven. Steunen, troosten als dit nodig is. Nu ben je gewoon afhankelijk van de tijden dat je partner je mag bellen.
En boos, omdat hij er door zijn eigen schuld niet volledig voor mij kan zijn zoals ik dat voor hem ben. Dat zul jij ongetwijfeld ook merken, wanneer je eens iets wilt overleggen met je vader. Of zijn steun nodig hebt. In elk geval is een periode van detentie er een waar noch de gedetineerde, noch de partner om zichzelf heen kan.
Geloof me, ik “reken liever met een ander af” dan met mezelf….
Sterkte, meiske, ook voor je vader en je verdere familie !
Anne-Marie
Simon

20-12-2004 09:45

Beste Shanneke,
Zoals Joep al eerder schreef is met een goede instelling veel mogelijk tijdens een detentie. Ikzelf ben nog altijd gedetineerde op dit moment, maar ik verblijf in een Open-gevangenis. Ik neem deel aan een MI-traject, dat wil zeggen half-open, open -gevangenis en dan PP/ET ( enkelbandje) Op dit moment ga ik iedere dag gewoon naar school ( HBO). Gezien jouw vaders goede instelling, is dit voor hem ook een mogelijkheid. Er is alleen een maar….namelijk de huidige bezuinigingen kunnen roet in het eten gooien. Er wordt op dit moment zoveel bezuinigd in het gevangeniswezen en binnen de reclassering dat ook de mogelijkheden van MI-trajecten zeer beperkt gaan worden. Ik viel daar gelukkig nog net buiten.
Tip: informeer eens bij de reclassering over mogelijkheden. Je vader kan met zulke vragen tercht bij de BSD of zijn reclasserings-ambtenaar.
Veel sterkte Simon
Joep

20-12-2004 17:49

MI-trajecten zullen ook in de toekomst blijven doorgaan en mogelijk zelfs uitgebreid worden. Inrichtingen krijgen hier geld voor en het vermindert de druk op de capaciteit.
Shanneke

20-12-2004 23:08

Hi Anne-Marie,
Ik herken het wanneer je schrijft over de strijd tussen gevoel en verstand.
Ik ben soms ook zo boos op alles en iedereen, maar op het einde altijd het meeste op mijn vader. En dan ineens ben ik heel verdrietig omdat ik niet boos op hem wil zijn, mijn vader, mijn held van vroeger, is iemand die fout is gegaan in zijn leven.
Soms probeer ik het gewoon te vergeten en denk ik wel eens, hij is dood ofzo.
Ik voel mijzelf daarna altijd heel schuldig, want mensen die hun vader zijn verloren hebben veel meer pijn en verdriet. Dus zo mag ik niet denken, maar toch spookt het door mijn hoofd.
Ik heb dit ook nog nooit hardop gezegd, want ik weet dat dat echt hard is.
Ook wat je zegt over feedback van diegene of steun krijgen op ieder moment dat je je dat wilt krijgen vind ik moeilijk te accepteren.
Wij wilden binnenkort kinderen, een nieuw huis, trouwen, ik wil er nu nog niet aan denken omdat ik dit niet kan overleggen met mijn vader of hem er in kan betrekken.
Misschien is het overdreven, maar het voelt echt alsof niet alleen mijn vader maar ons hele gezin het leven even op pauze moet zetten en pas weer verder kan en wil als mijn pa vrij is.
Veel liefs,
Shanneke

20-12-2004 23:08

Simon en Joep ik waardeer jullie info ook erg hoor
bedankt daarvoor
Joep

20-12-2004 23:45

Graag gedaan Shanneke,
Wat betreft dat jij je schuldig voelt over wat je voelt: Niet doen! Je gevoel klopt gewoon en accepteer dat. Schuldig voelen is een vrij zinloze emotie die meestal door andere mensen veroorzaakt wordt. Dat je nu dingen zonder hem moet doen hoef jij je niet rot over te voelen. Hij hield ook geen rekening met jou. Daarmee bedoel ik niet : oog om oog, tand om tand, maar jij kunt er niets aan doen dat hij er niet is. Dat is zijn verantwoordelijkheid en die moet je bij hem laten.
Sterkte, Joep

Terugkeer in de maatschappij

Shanneke

Xynyx

Joep

Shanneke

Xynyx

Simon

Joep

Shanneke

Shanneke

Joep